Piercing w czasach zamierzchłych traktowany był bardzo symbolicznie i stanowił ornament ciała człowieka. Najczęściej przekłuć dokonywali ludzie posiadający pewien status m.in. kapłani czy wojownicy. Kolczyki wówczas były przedłużeniem cech osobowości, podkreślały status jednostki, a także nawiązywały do religii. Bardzo często piercing był elementem rytuałów np. wejścia mężczyzn . Odstraszał również demony, koszmary oraz odpowiadał za szczęście noszącego. Do piercingu stosowano wówczas kości, kamienne ozdoby, jak i kruszce szlachetne – złoto, srebro. Z czasem kolejne kultury zaczęły przejmować sztukę przekłuwania. Bardzo mocno piercing zaznaczył swoją obecność w marynistyce – w środowiskach żeglarskich. Wykonywanie przekłuć wiązało się bardzo często z licznymi infekcjami oraz problemami m.in. migracją kolczyków. Miało to bezpośredni związek z niską kulturą higieny pracy oraz faktem, iż za piercing odpowiadali ludzie niewykwalifikowani.
PIERCING OBECNIE
Obecnie piercing przestał być kwestią klasową. Ludzie niezależnie od statusu i wyznania przekłuwają różne miejsca na swoim ciele. W latach 70. XX wieku nadal pokutowało przekonanie, iż kolczyki są domeną subkultur, a ich symbolika to jawny bunt przeciwko porządkowi. Postrzeganie to bardzo prędko zmieniło się i w XXI wieku kolczyki traktowane są jako zwyczajny element ozdobny. Zwłaszcza u kobiet, które bardzo często przekłuwają sobie m.in. uszy. Piercing możliwy jest obecnie do wykonania nie tylko w specjalnych studiach, lecz również pracowniach tatuatorskich. Traktowany jest on na równi ze sztuką malunku ciała i jest atrakcyjny zwłaszcza dla ludzi młodych. Przekłucia dzisiaj wykonuje się niemal na każdej części ciała, a materiały, które można do tego wykorzystać są różnorodne. Od plastiku, przez kruszce szlachetne, aż po drewno czy tytan. Piercing dopasowywany jest do indywidualnych upodobań, które obejmują m.in. możliwość wystąpienia reakcji alergicznych. Zabiegi przekłuwania z reguły wykonywane są w sposób profesjonalny i bezpieczny.
